کرونا چطور کودک آزاری را افزایش داد؟ ، شاهد کودک آزاری بودید گزارش دهید - وبلاگ خانی

به گزارش وبلاگ خانی، یک فعال حقوق بچه ها گفت: اگر شاهد مورد یا مواردی از کودک آزاری بودید، با شماره اورژانس اجتماعی یعنی 123 تماس بگیرید و گزارش بدهید. اورژانس از شما آدرس می گیرد و به محل مراجعه می نماید و در اغلب مواقع پیگیری می نمایند و عملکرد خوبی دارند.

به گزارش وبلاگ خانی به نقل از خبرآنلاین، کودک آزاری گستره مختلفی از رفتارها را شامل می گردد. هرچند که همه رفتارها در نهایت به آزار جسمی و روحی کودک منتهی می گردد، اما می توان این رفتارها را به سه گروه دسته بندی کرد.

هر از چندگاهی ویدیوهای دلخراشی از آزار بچه ها توسط خانواده یا اطرافیانشان در فضای مجازی منتشر می گردد که حتی دیدن شان هم دل می خواهد اما این ویدیوها به سرعت دست به دست می چرخند و منتشر می شوند و موجب خشم کاربران فضای مجازی می شوند؛ به طور مثال هفته گذشته ویدیویی در فضای مجازی بازتاب زیادی داشت که پدری، در حال آموزش استعمال مواد مخدر به فرزند خردسالش بود.

پلیس در این مواقع به سرعت وارد عمل می گردد و پدر، مادر و یا هرکس دیگری را که عامل آزار و انتشار ویدیوهاست، دستگیر می نماید تا خشم عمومی مردم فرو بنشاند. آزارگران که اغلب نام پدر و مادر را یدک می کشند، انگیزه های متفاوتی دارند.

از جهل و نادانی و کوشش برای کسب شهرت و فالوور در فضای مجازی گرفته تا برخی وقت ها که ادعا می نمایند با تهدید و باج گیری مجبور به این کار شده اند اما هرچه هست همیشه پای کودکی در میان است که با وجود فراموش شدن موضوع توسط اهالی فضای مجازی، همیشه زخم این آسیب ها را بر روح خواهد داشت.

اما بچه ها حاضر در این ویدئوها تنها قربانیان خشونت و آزار علیه بچه ها نیستند که حتی درصد کوچکی از آنان هم محسوب نمی شوند. هر روز بچه ها زیادی در خانواده، جامعه، مدرسه و ... در معرض انواع مختلفی از آزارها هستند و به گفته کارشناسان در بسیاری از موارد آزار علیه بچه ها با مقاصد تربیتی انجام می گردد.

فاطمه قاسم زاده، فعال حقوق بچه ها در این باره با خبرآنلاین گفت وگویی داشت که در ادامه می خوانید.

چه رفتارهایی کودک آزاری محسوب می شوند؟

کودک آزاری گستره مختلفی از رفتارها را شامل می گردد. هرچند که همه رفتارها در نهایت به آزار جسمی و روحی کودک منتهی می گردد، اما می توان این رفتارها را به سه گروه دسته بندی کرد.

رایج ترین رفتاری که به عنوان کودک آزاری می شناسیم، آزار فیزیکی و مورد ضرب و شتم قرار دادن کودک است که هرچند که آسیب عمدتا به جسم وارد می گردد اما کودکی که در معرض کتک یا مجروح شدن قرار بگیرد قطعا از نظر روانی هم آسیب خواهد دید.

دسته دوم کودک آزاری، آزارهای عاطفی یا روانی است. در اینجا دیگر ضرب و شتم فیزیکی مطرح نیست و تنبیهات و تحقیر کلامی به کار برده می گردد. دامنه این کودک آزاری وسیع است؛ تبعیض گذاشتن بین فرزندان دختر و پسر نوعی از این آزارهاست. آزارهای عاطفی گاهی حتی ندانسته توسط خانواده یا مدرسه به عنوان یک روش تربیتی به کار گرفته می گردد. مانند مقایسه کردن بچه ها با یکدیگر و ایجاد رقابت؛ در حالی که باید به جای این رقابت، مشارکت وجود داشته باشد.

من با معلمان زیادی صحبت نموده ام که می گویند مقایسه کردن کار ماست و ما بین بچه ها رقابت ایجاد می کنیم که بهتر درس بخوانند. یعنی متاسفانه رفتارهایی که کودک آزاری عاطفی هستند، چه در نظام آموزشی ما و چه در خانواده به شکل روش های تربیتی اجرا می شوند و بچه ها و نوجوانان ما همیشه در معرض رفتارهای آزاردهنده ای هستند که نه معلم، نه خانواده و نه حتی خود کودک متوجه می گردد که این رفتارها نوعی آزار هستند.

اما متاسفانه کودک آزاری عاطفی از آیین نامه حمایت از بچه ها که چند وقت قبل از شورای نگهبان عبور کرد، حذف شد و این موضوع واقعا میزان زیادی از آن اثرگذاری قانون حمایت را کم کرد؛ چون این رفتاری شایع در جامعه ماست و کوشش بسیاری احتیاج است تا ما بتوانیم آسیب های ناشی از این موضوع را کم کنیم اما وقتی این مسئله از قانون حذف می گردد، روی آن هم کار جدی انجام نمی گردد.

آخرین نوع کودک آزاری، نوع اجتماعی آن است که آزارهایی است که نه از طرف یک فرد که از طرف ساختارهای اجتماعی جامعه برای بچه ها ایجاد می گردد؛ مثل بچه های که از تحصیل بازمانده اند در حالی که آموزش حق آنهاست.

برخورد قانون گذار با کودک آزاری چیست و چه مجازاتی در انتظار پدر و مادری است که مرتکب کودک آزاری گردد؟

در آیین نامه حمایت از حقوق بچه ها ذکر شده است که مجازات کودک آزاری با توجه به آسیبی که به کودک وارد شده است، متفاوت است. مثلا آسیب ناشی از نقص عضو با مجازات ضرب و شتمی که حتی سرخی هم روی بدن کودک به جا نگذارد، فرق دارد و مجازات با توجه به میزان آسیب معین می گردد.

اما مسئله اینجاست که خود همین قانون هم مسائلی دارد؛ مثلا اگر پدری فرزندش را به قتل برساند (که در نمونه رومینا اشرفی شاهد آن بودیم و پدر به 9 سال زندان محکوم شد) حدبیشتر ده سال زندان، مجازات اوست و این در حالی است که اگر مادری فرزندش را به قتل برساند، جرمش قصاص خواهد بود؛ یعنی در معین مجازات کودک آزاری بین مادر و پدر تفاوت وجود دارد و حتی در مواردی پدر از مجازات مصون است. گاهی حتی انجمن های حمایت از بچه ها، بچه ای را به اورژانس اجتماعی معرفی می نمایند که مورد آزار پدر واقع شده و اورژانس در نهایت مجبور می گردد کودک را دوباره تحویل همان پدر بدهد.

در قانون حتی تبصره هایی هم وجود دارد که رفتارهایی که پدر و مادر برای تربیت بچه هاشان به کار می برند کودک آزاری محسوب نمی گردد. به هر حال وضع خوبی در شرایط قانون نداریم. ازارها دقیقا تعیین نشده است و حتی در مواردی که قانون از کودک حمایت می نماید، با عرف و مسائل دیگری درگیر هستیم.

اخیرا خبری منتشر شد که کودک آزاری در یکی از استان های کشور سه و نیم برابر شده است. این مسئله به دلیل افزایش آگاهی و تماس های بیشتر با 123 است یا به لحاظ آماری افزایش داشته است؟

واقعیت این است که کرونا به یک سری از مسائل دامن زد و این مختص کشور ما نیست و آمارها نشان داده که بحران کرونا باعث بالا رفتن خشونت در خانواده ها شده است. در شرایط فعلی که بچه ها در خانه مانده اند و فضای خانه محدود است و برای سرگرمی شان امکانات خاصی وجود ندارد، آمار خشونت علیه بچه ها بالاتر رفته است. بالا رفتن این آمار نسبت به قبل از کرونا را هم خود اورژانس اعلام می نماید و هم پژوهش هایی که در این زمینه صورت گرفته است.

برای بیشتر ما پیش آمده که در اقوام، آشنایان و یا همسایه های خود شاهد کودک آزاری باشیم. در این مواقع باید چه کرد؟ آیا با این توجیه که مسئله خانوادگی و تربیتی است و نباید در آن دخالت کرد باید چشم پوشی کنیم؟

باید حتما گزارش کنید. در آیین نامه حمایت از بچه ها نوشته شده است که کودک آزاری جرم عمومی است؛ یعنی اگر کسی شاهد کودک ازاری باشد و آن را گزارش ندهد، مجرم است و برایش مجازاتی در نظر گرفته اند.

در این مواقع با شماره اورژانس اجتماعی یعنی 123 تماس بگیرید و کودک آزاری را گزارش بدهید. اورژانس از شما آدرس می گیرد و به محل مراجعه می نماید و در اغلب مواقع پیگیری می نمایند و عملکرد خوبی دارند.