تفاوت شخصیت ضد اجتماعی با خودشیفته در چیست؟ - وبلاگ خانی

به گزارش وبلاگ خانی، با صحبت هایی که بیشتر در خصوص آگاهی از سلامت روان انجام می گردد، احساس می گردد اصطلاحاتی مانند خودشیفته و ضد اجتماعی یا جامعه ستیز در اصطلاحات روزمره ظاهر می شوند. ممکن است فکر کنید که شخص مهم زندگی شما خودشیفته است یا شاید همسایه شما مانند یک جامعه ستیز کامل رفتار می نماید.

حقیقت این است که مردم غالباً از این اصطلاحات استفاده می نمایند بدون اینکه متوجه منظور واقعی آنها شوند. در بعضی موارد، آنها حتی از کلمات به جای یکدیگر استفاده می نمایند. با این حال، چندین تفاوت اساسی بین یک جامعه ستیز و یک خودشیفته وجود دارد. علاوه بر این، برای تشخیص بالینی اختلال شخصیت خودشیفتگی (NPD) یا اختلال شخصیت ضد اجتماعی (APD) که اصطلاح رسمی برای جامعه ستیزی است، احتیاج است که فرد دارای چندین ویژگی شخصیتی (بسیار خاص) باشد.

خودشیفتگی مانند بسیاری از اختلالات شخصیتی در طیفی وجود دارد. با این حال، برای تشخیص بیماری NPD، فرد باید حداقل پنج مورد از نه معیار را داشته باشد. به همین ترتیب، برای تشخیص اینکه فرد مبتلا به APD تشخیص داده می گردد، باید یک فهرست از معیارها را داشته باشد و بعلاوه تا 15 سالگی اختلال سلوک داشته باشد. بنابراین این معیارها برای هر دو این اختلالات چیست؟ تفاوت آنها با یکدیگر چگونه است؟ به خواندن مقاله ادامه دهید.

معیارهای متعددی NPD را تشکیل می دهند

هر اختلال روانی که ما می شناسیم در نشریه ای به نام راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) طبقه بندی شده است. این به وسیله انجمن روانپزشکان آمریکا (APA) منتشر شده است و زبان و معیارهای استاندارد همه جانبه را به نفع پزشکان، درمانگران، محققان و شرکت های داروسازی (بر اساس انجمن روانپزشکان آمریکا) ارائه می دهد. آخرین نسخه در سال 2013 منتشر شد و معیارهای تشخیصی هر دو اختلال شخصیت خودشیفته و اختلال شخصیت ضد اجتماعی را ارائه می دهد.

تشخیص NPD مستلزم وجود حداقل پنج ویژگی زیر است:

1. از توهمات بزرگ رنج می برد.

2. در خصوص قدرت بی سرانجام، موفقیت، زیبایی و غیره خود خیال پردازی می نماید.

3. فاقد همدلی با دیگران است.

4. به تحسین مداوم احتیاج دارد.

5. متکبر عمل می نماید.

6. به دیگران حسادت می نماید یا فرض می نماید که دیگران به او حسادت می ورزند.

7. معتقد است که خاص است و فقط می تواند خود با افراد یا موسسات خاص دیگر معاشرت کند.

8. به طور نامعقول رفتار مطلوب می طلبد و معتقد است دیگران باید به راحتی به خواسته های او پایبند باشند.

9. از دیگران برای دستیابی به اهداف نهایی شخصی خود سوءاستفاده می نماید.

طبقه بندی های مختلفی از خودشیفته ها وجود دارد، از جمله خودشیفته های متظاهر یا خودنما (معروف به خودشیفتگان معمولی) و خودشیفته های مهار شده و کسانی که همه ویژگی های فوق را اغلب و تا حد زیادی از خود نشان می دهند خودشیفتگان بدخیم نامیده می شوند. به طور مشابه، جامعه ستیزان، افراد خودشیفته ای هستند که علائم را در درجه کمتری تجربه می نمایند و حتی دارای احساس گناه و پشیمانی و بعلاوه عشق ورزیدن هستند.

تشخیص APD متفاوت از NPD است

اختلال شخصیت ضداجتماعی، مانند اختلال شخصیت خودشیفته، طولانی مدت و در همه قسمت های زندگی فرد رایج است. با این حال، طبق گفته کلینیک مایو، درمان APD دشوارتر است (اگرچه روان درمانی ممکن است در دراز مدت مفید باشد).

بنابراین معیارهای مورد احتیاج برای تشخیص APD چیست؟ اختلال سلوک باید در دوران کودکی یا اوایل نوجوانی وجود داشته باشد. علائم یک اختلال سلوک عبارتند از:

1. رفتار تهاجمی نسبت به مردم و حیوانات

2. تخریب اموال

3. فریبکار بودن

4. سرقت

5. نقض جدی قوانین

علاوه بر اختلال سلوک در مراحل اولیه زندگی، حداقل چهار ویژگی زیر برای تشخیص بالینی لازم است:

1. در مدرسه یا محل کار سازگاری ندارد.

2. قادر به انطباق با هنجارهای اجتماعی (یعنی پیروی از قانون) نیست.

3. با دروغ پاتولوژیک، استفاده از نام مستعار یا تقلب، حقیقت را نادیده می گیرد.

4. ناتوان در برنامه ریزی برای آینده.

5. تحریک پذیر و پرخاشگر وخشن

6. در خصوص ایمنی خود و/یا دیگران بی پروا باشد.

7. بی مسئولیت دائمی

8. در هنگام صدمه زدن، بدرفتاری یا سرقت از دیگران پشیمان نیست.

9. بیش از یک سال روابط تک همسری ندارد.

بعضی علائم APD (به طور خاص، رفتارهای مخرب و جنایتکارانه) ممکن است در طول زمان در بعضی افراد کاهش یابد، اگرچه تعیین نیست که دلیل آن افزایش سن یا افزایش آگاهی از عواقب ناشی از رفتارهای ضد اجتماعی است.

تفاوت ها و شباهت هایی بین APD و NPD وجود دارد

پس از آنالیز علائم و معیارهای هر دو اختلال، تعیین می گردد که اختلال شخصیت ضد اجتماعی و اختلال شخصیت خودشیفته کاملاً متفاوت هستند. با این حال، بعضی از ویژگی های شخصیتی وجود دارد که بین این دو مشترک است.

برای آغاز، افرادی که از NPD یا APD رنج می برند می توانند دارای ویژگی هایی مانند هوش و جذابیت باشند. آنها بعلاوه می توانند کنترل نماینده، خودخواه، غیر صادق و غیرقابل اعتماد باشند.

علاوه بر این، افراد مبتلا به هر دو اختلال می توانند برداشت مثبت اغراق آمیز از خود و بعلاوه احساس حق دارند. NPD و APD بعلاوه می توانند باعث سلب مسئولیت در قبال رفتارهای سوء استفاده از فرد و فقدان بینش، همدلی و واکنش احساسی شوند. با این حال، در حالی که افراد جامعه ستیز می توانند به عنوان خودشیفته شناخته شوند، همه خودشیفته ها از جامعه ستیزی رنج نمی برند و بعضی تفاوت های کلیدی بین این دو وجود دارد.

برای خودشیفتگان عوامل انگیزشی آنها فرق دارد و جامعه ستیزان به طور کلی حیله گرتر هستند زیرا با نفس خود یش نمی فرایند. در حقیقت، جامعه ستیزان شخصیت بارزی ندارند و این باعث می گردد آنها پنهان تر شوند. آنها حتی ممکن است توجه خود را به دیگران متمرکز نمایند اگر به آنها در تحقق هدف نهایی خود یاری کند.

برعکس افراد خودشیفته راحت تر تشخیص داده می شوند. آنها بعلاوه به احتمال زیاد برای شناخت و موفقیت خود بیشتر کوشش می نمایند، در حالی که ممکن است افراد جامعه ستیز با دروغ و سرقت راه ساده تری را انتخاب نمایند. روانشناسی امروز می گوید به طور کلی، افراد خودشیفته بیشتر تمایل به درک دیگران از خود دارند و آنها را نه تنها وابسته به دیگران، بلکه مستعد مهندسی افکار عمومی می نمایند.

منبع:

thelist